Highlight07

The seventh one / De zevende

Harm Door Harm

22 Januari 2012
These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Add to favorites
  • email
  • Facebook
  • LinkedIn
  • Twitter
Pageviews 256 x viewed

Dit is het meest recente bericht in de highlightcategorie. Alle lay-outs (zie Info01 in de rechterkolom) bevatten een body die bedoeld is om de meest belangrijke boodschappen die u nu heeft te benadrukken.

Dit bericht heeft ook alle 3 de verwijsadressen (naar een ander bericht, pagina of een URL) gevuld. Afhankelijk van de lay-out zult u deze links apart kunnen zien of zijn zij verwerkt in de inhoud (bijv. de titellink is erdoor vervangen). Als slechts 1 van de 3 verwerkt zal/kan worden dan is hun volgorde (van hoog naar laag): URL, pagina, bericht.

Blue............

Vide, quaeso, rectumne sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum enim, si vera sunt ea, quorum recordatione te gaudere dicis, hoc est, si vera sunt tua scripta et inventa, gaudere non potes. Habes undique expletam et perfectam, Torquate, formam honestatis, quae tota quattuor his virtutibus, quae a te quoque commemoratae sunt, continetur. Haec est nec omnia spernentis praeter virtutem et virtutem ipsam suis laudibus amplificantis oratio, denique haec est undique completa et perfecta explicatio summi boni. Duo Reges: constructio interrete. Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud quod propositum sit arti. Sic faciam igitur, inquit: unam rem explicabo, eamque maximam, de physicis alias, et quidem tibi et declinationem istam atomorum et magnitudinem solis probabo et Democriti errata ab Epicuro reprehensa et correcta permulta. Nunc vides, quid faciat.Etsi hoc quidem est in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere-quod item est reprehendendum in dolore -, sed quia fere sic afficiuntur omnes, satis argomenti est ab interitu naturam abhorrere; Qui convenit? Officium, aequitatem, dignitatem, fidem, recta, honesta, digna imperio, digna populo Romano, omnia pericula pro re publica, mori pro patria, haec cum loqueris, nos barones stupemus, tu videlicet tecum ipse rides. Age, inquies, ista parva sunt. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sed ad bona praeterita redeamus. Qui mos cum a posterioribus non esset retentus, Arcesilas eum revocavit instituitque ut ii, qui se audire vellent, non de se quaererent, sed ipsi dicerent, quid sentirent; Equidem, sed audistine modo de Carneade? Nemo igitur esse beatus potest. Quibus expositis facilis est coniectura ea maxime esse expetenda ex nostris, quae plurimum habent dignitatis, ut optimae cuiusque partis, quae per se expetatur, virtus sit expetenda maxime. Quamquam enim vereor, ne nimius in hoc genere videar, tamen omnes veteres philosophi, maxime nostri, ad incunabula accedunt, quod in pueritia facillime se arbitrantur naturae voluntatem posse cognoscere. At certe gravius. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

  • Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
  • Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
  • Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
  • Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
  • Itaque ab his ordiamur.

Esse enim, nisi eris, non potes. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Nam aut privatim aliquid gerere malunt aut, qui attore animo sunt, capessunt rem publicam honoribus imperiisque adipiscendis aut totos se ad studia doctrinae conferunt. Uti tum denique iudicetur beatusne fuerit, cum extremum vitae diem morte confecerit, quod ille unus e septem sapientibus non sapienter Croesum monuit; Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Cur iustitia laudatur? Negarine ullo modo possit numquam quemquam stabili et firmo et magno animo, quem fortem virum dicimus, effici posse, nisi constitutum sit non esse malum dolorem? Quis Aristidem non mortuum diligit? Neque enim vocum suavitate videntur aut novitate quadam et varietate cantandi revocare eos solitae, qui praetervehebantur, sed quia multa se scire profitebantur, ut homines ad earum saxa discendi cupiditate adhaerescerent. In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis, ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam etiam atque etiam explicandam putant. Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit.

  1. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
  2. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
  3. Quibus ego vehementer assentior.
  4. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.

Disserendi artem nullam habuit.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Is cum arderet podagrae doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris et tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Itaque, Torquate, cum diceres clamare Epicurum non posse iucunde vivi, nisi honeste et sapienter et iuste viveretur, tu ipse mihi gloriari videbare. Ut, inquit, in fidibus pluribus, nisi nulla earum non ita contenta nervis sit, ut concentum servare possit, omnes aeque incontentae sint, sic peccata, quia discrepant, aeque discrepant; Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quo igitur, inquit, modo? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Idque quo magis quidam ita faciunt, ut iure etiam reprehendantur, hoc magis intellegendum est haec ipsa nimia in quibusdam futura non fuisse, nisi quaedam essent modica natura.

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Summum autem bonum si ignoretur, vivendi rationem ignorari necesse est, ex quo tantus error consequitur, ut quem in portum se recipiant scire non possint. Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et utrum conveniat necne natura hominis cum universa. Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus. Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum. Laboro autem non sine causa; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda. Id mihi magnum videtur. Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum virtute, vivere. Dat enim intervalla et relaxat. E quo efficitur, non ut nos non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille suo more loquatur, nostrum neglegat. Nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum definiebas id esse, quo omnia, quae recte fierent, referrentur neque id ipsum usquam referretur. At vero facere omnia, ut adipiscamur, quae secundum naturam sint, etiam si ea non assequamur, id esse et honestum et solum per se expetendum et solum bonum Stoici dicunt. Ut enim qui mortem in malis ponit non potest eam non timere, sic nemo ulla in re potest id, quod malum esse decreverit, non curare idque contemnere. Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Gebruikte Tags: ,

Advertentie

  • EN
Selecteer stijl: 
Kleur : Blauw
Lettertype: Times New Roman

Let op! Scherm verschuift
even gedurende wisseling
Kleur : Geel/Oranje
Lettertype: Arial

Let op! Scherm verschuift
even gedurende wisseling
Kleur : Paars
Lettertype: Verdana

Let op! Scherm verschuift
even gedurende wisseling
Kleur : Cyaan
Lettertype: Comic Sans MS

Let op! Scherm verschuift
even gedurende wisseling
Kleur : Groen transparant
Lettertype: Lucida

Let op! Scherm verschuift
even gedurende wisseling

Volg Remark Webdesign! Volg Remark Webdesign!

 

Advertentie

Copyright 2012-2024 © Remark Webdesign
https://www.remark-webdesign.nl/pivxbase/entry/20/highlight07/standard01